सोबत.. शब्दवेडा किशोर होते सोबतीला पाच जण परत फिरले चार जण नव्हते बोलत कोणीच मुकी झाली होती सगळ्यांची शब्दसरीता स्मशानातही भरली स्मशान शांतता जळताना ओढकेही रडत होते जगणंच एक जळणं होतं हे सगळ्यांना शिकवत होते अर्थ नाही उरला या देहाला प्राण कधीच सोडून गेला अर्थ नाही प्राणवायुला जेव्हा त्याचा खरा अर्थ उमगला म्हणे सोबतीला अर्थ होते देहाच्या तिजोरीत मात्र रितेपणाच्या खडखडाटाचे फटाके वाजत होते ©शब्दवेडा किशोर #सोबती