Nojoto: Largest Storytelling Platform

फिकट होत जातात रंग नभीचे धुसर होते वलय निरभ्रतेचे

फिकट होत जातात रंग नभीचे
धुसर होते वलय निरभ्रतेचे
निळसर छटा  जणू अंधारते 
सैरभर  काहूर उठते
मेघही शुष्कतेने थांबले 
निरंतर प्रवासास निघाले
मी लुब्ध होऊन सारे पाहते 
माझ्यातील मीपण गळून पडते
सर्व रंग एक असल्याचे बघते
स्तंभित होऊन सारे पाहते
मी ना माझी  उरते तेव्हा
एकरुप होऊन जाते जेव्हा 
ना इथे कुठला धर्म ना जाती 
अन् ना पक्षाचा झेंडा हाती 
मिसळूनी रंगात साऱ्या तुला
 निरपेक्ष आठवणींचा तो झुला 
लोभ , माया , मोह , मत्सर
समूळ नायनाट होतो नंतर 
प्रभाती पाखरांसवे नभी जेव्हा
हलकेच मी विहरुन येतो तेव्हा
एकटाच प्रवासी वाटेवरचा
ठाव घेतो निर्मळ मनाचा

©Sujata Bhalerao
  #Dhund #जीवनगाणे#गातच राहावे