आज तु नव्हतीस तरीही चालणे ना थांबले चाललो मी एकटा अडली न माझी पाऊले चालताना हात नव्हते गुंफले हातामध्ये ते खळाळुन वाहणारे हास्य नाही ऐकले केस सोनेरी न मी माझ्या मुखावर झेलले मंद त्यांचा गंध प्राशुन चित्त ना हेलावले दुर अंतर सागराच्या सोबतीने चाललो एकट्याची पाऊले पण पाहुनी मी खंतावलो... एकट्याचं जिवन नको कोणी सोबती या विश्वासघाती दुनियेत हवाय मला एक सच्चा सोबती..